D. en haar ouders

D. en haar ouders: Wat hebben we vorige week weer een fijn gesprek met jullie mogen hebben. Vooral het laatste stukje heeft bij ons veel teweeg gebracht. Ien-ke beschreef precies ons gevoel. D. die echt niet in het schoolsysteem past. D. die zich ongelukkig voelt en vastloopt in haar gevoel. Een D. die zoveel diepgang mist en die “anders” leert. Een D. die al zo lang heeft geprobeerd zich te voegen naar het schoolsysteem maar ze blijft voor haar gevoel falen.

Wat we ook merken is dat D. bij jullie zo vol zelfvertrouwen spreekt, ze durft alles te zeggen op een manier die we niet herkennen van school. Ze spreekt op haar eigen manier zonder aanpassingsgedrag. Toen we bij jullie wegreden hadden we alle drie een duidelijk gevoel van opluchting. “Zal er dan toch nog een manier zijn waardoor D. zich op een voor haar gezonde manier kan ontwikkelen?” Ja, het is weer een nieuw proces waar we in gaan maar we zijn zeker bereid om hier onderzoek naar te doen. Wat we in het gesprek ook al aangaven is dat D. erg haar best doet met alle hulp die ze krijgt, maar dat veel hulp weer teniet wordt gedaan omdat ze toch weer naar school moet. Een olifant kan je niet in een boom laten klimmen.

Ien-ke vroeg ons om eens na te gaan denken, te gaan dromen, over hoe D. haar leren er uit zou moeten zien. Hoe ziet zij een ideale leeromgeving. Dit bleek nog niet zo gemakkelijk omdat ze nog nooit in een fijne leeromgeving heeft gezeten. Graag zouden wij hier nog eens verder met jullie op in willen gaan. Samen kijken naar wat mogelijk is voor D. en welke stappen zouden we dan moeten nemen.